Blogia
mediapinta

Música

O medo e a ignorancia grandes males da humanidade

<font size=4>O medo e a ignorancia grandes males da humanidade</font >

"Dous anos despois sigo coma mestre no pobo da Nada (...) Este ano preferín empezar as clases contándolhes un conto.



-Hoxe non imos nin ler nin escribir. Falaremos, dialogaremos, como fan os vosos avós cando se sentan baixo á arbore. Vou facervos unha pregunta a xeito de adivinha. Pensade ben antes de responder. Que credes que é para vós o peor do mundo? É dicir, o que provoca as desgrazas, destrúe á xente e converte aos homes en agresivos e perigosos (...)



-A morte!

-No, a morte é a fin natural de calquera vida. Cando ela chega, nós marchamos. E se seguimos aquí é porque ela aínda non chegou. A morte non é algo malo nin bon. É o que é, e mais nada. A morte dun ser querido é intolerável, mas non é o peor do mundo aínda que non poidamos evitala.



-A enfermidade!

-A enfermidade pode ser terrível e provocar un sufrimento insoportável, mas tamén pode curarse. A medicina e a ciencia non deixan de progresar.



-A fame!

-Si, mas non é unha fatalidade. (...) Poden facerse moitas cousas contra a fame. No noso povo hai sequía. Mas tamén sabemos que os países ricos envían á capital milho e arroz, e a nós esa axuda non nos chega. A fame é algo horrível e intolerável, mas ten solución.



-Por que o milho e o arroz que envían os países ricos non nos chega?

-Porque o ser humano é egoísta e inxusto. Dicide, pois, que é o peor do mundo...? (...)

-O peor do mundo é a guerra!

-Si, mas hai algo que a provoca, que a crea, que a estende...

-O odio!

-Non é dabondo; podemos odiar sen necesidade de desencadear unha guerra. Non todos os soldados odian ao inimigo. O odio é un sentimento malo, a miúdo fai dano, é a outra vertente do amor.



-O medo!

-O medo é humano. Non é agradábel, mas non é o peor do mundo. (...)

-A escravitude!

-Si, o peor do mundo autoriza a escravitude, forma parte dela. Como vos dixen hai tempo, xa non existe, foi abolida no mundo aínda que subsiste doutra forma. Lembrádesvos da fábrica de zapatos?



-A inxustiza!

-Forma parte desa cousa horrível....

-A traizón!

-Tamén é consecuencia do peor do mundo...

-A mentira!

-Por aí, por aí é por onde empeza. Xa case acertastes.

-A maldade!

-Coa maldade ocorre como coa traizón. Un é malo porque esa cousa horríbel empúxanos a iso.

-Roubar!

-É un vicio, é como a enfermidade, mas cúrase... ou castígase.

-O racismo!

-Quente, quente! O racismo baséase niso para se manifestar.

-A estupidez!

-Non, un pode non ser intelixente e, poren, non ten por que ser racista nin malo.

-Entón, senhor, que é o peor do mundo? –preguntan todos á vez.

-O peor do mundo non é a morte, nin a enfermidade, nin o medo, senón a ignorancia. (...) A ignorancia é a nai de todos os males. (...) A ignorancia a miúdo vai acompanhada de arrogancia e fanatismo...



-Que é arrogancia e fanatismo?

-A arrogancia é a insolencia, a pretensión e o desprezo. Arrogante é quen esixe, con forza e insistencia, algo que non lhe corresponde, que non lhe pertence. É propria dos ignorantes que cren sabelo todo. Non duvidan senón que afirman con firmeza calquera cousa, son fanáticos, é dicir, xente que non acepta mais ideas que as deles...



Os meus alumnos míranme, sorprendidos, como se agardasen novas revelacións.

-A ignorancia é a que frea o conhecemento, impide o desenvolvemento da curiosidade, afasta aos homes, crea fronteiras e provoca catástrofes, como a guerra, as matanzas, o racismo.



Alguén ergue a man; é Aicha:

-Eu creo que o peor do mundo é non ocuparse da xente, non ir velos, non falar con eles nin axudalos..., deixalos sós, coma o noso povo ao que ninguén quere vir.



-Iso chámase indiferencia.

-Indiferencia, unha palabra nova que porei xunto a ignorancia."


N’achetez pas la sang des enfants, de Tahar Ben Jelloun en dias estranhos

Abu Mazen será o primeiro dirixente palestino que nunca vestíu un traxe militar nin nunca empuñou unha arma.

Kroke

Kroke Al igual que los ases de la Real Sociedad empiezan por "k" (Kodro, Karpin, Koklov, Kovacevic) las dos últimas grandes revelaciones en el ámbito de las músicas del mundo también empiezan por esa letra: Kila y Kroke.

A los primero tuve la oportunidad de verlos en el Festival de Ortigueira, donde unos técnicos de sonido nefastos nos privaron de apreciar la fuerza de este grupo en directo. A los segundos los vi este pasado sábado, en el inmejorable marco para la música del Auditorio de Galicia dentro del programa de actuaciones del ciclo Sons da diversidade.
Kroke es un grupo polaco (de Cracovia, la capital de la región de Galitzia, Pequeña Polonia) que interpretan música klezmer (la música de los judíos de esta parte de Europa con su propia lengua y todo) "simplemente" con un violín, un contrabajo y un acordeón (últimamente se ha unido al grupo un percusionista)

El concierto fue sencillamente sublime. Poco más puedo añadir con palabras a esta descripción. Fueron dos horas y media de continuo éxtasis musical, desde la calma a la máxima agitación. Los cuatro sacaron sonidos increibles de sus instrumentos y gargantas todo ello apoyado en la arrolladora personalidad del violinista: Tomasz Kukurba, que aderezó el espectáculo con interpretaciones de mimo estilo Tricicle.

No puedo explicar más. Sólo invitaros a que los escucheis.

"Kroke son(en palabras de sus miembros): Tomasz, Tomasz, Tomasz y Jerzy. Jerzy, Tomasz, Tomasz y Tomasz"

Capercaillie.Choice Language

Capercaillie.Choice Language El otro día asistí a uno de los conciertos del ciclo Sons da diversidade que se celebra en el Auditorio de Galicia. Ni más ni menos que al concierto del grupo escocés Capercaillie, unos asiduos por estas tierras.
El concierto en el Auditorio fue increible, ya que Capercaillie es un grupo increible. Creo que es el quinto concierto al que he asistido de este grupo y este fue posiblemente el que mejor sonido ofreció. Capercaillie es más que un grupo, ya que cada uno de sus miembros son músicos excepcionales en cada uno de sus instrumentos (gaita irlandesa, violín, teclados, voz, etc.) Todos ellos aparecerían en un hipotético top ten de los mejores en su instrumento.
Capercaillie ofrecieron en el concierto del sábado una breve presentación de su último disco Choice Language y una selección de temas de otros discos, sin olvidarse, claro está, de su gran éxito 'Coisich a' Ruin' (la primera canción cantada en gaélico en entrar en la lista UK Top 40).
Amables, sencillos, agradables, humildes y en ocasiones hablando en gallego, ofrecieron un concierto de calidad excelente a un público que los quiere y corea de memoria sus canciones.

El ciclo Sons da diversidade reune artistas de muy variados estilos musicales y culturas, que por sus características son difíciles de ver en los circuitos convencionales (Capercaillie, Luz Casal y Luis Llach sean posiblemente los más vistos) Sin duda una gran iniciativa del Concello de Santiago de Compostela
Yo ya tengo otros dos conciertos en agenda (Kroke y Michael Nyman) de los que daré cumplida información.