Me mudo
Blogia se me queda pequeña. A partir de ahora estaré aquí (http://mediapinta.blogsome.com) y espero que con más asiduidad que últimamente por aquí.
Espero que me sigais visitando.
Estoy escuchando Sonámbulos, Largometraje, La Habitación Roja
En primer lugar dar las gracias a todos aquellos que me han felicitado y han dejado constancia en los comentarios. Supongo que habrá más lectores que los que dejan sus comentarios (no muchos más, aunque sólo sean ocasionales)
En un primer momento iba a decretar 300 días de celebraciones, con circo y todo. Pero luego he creido que era una exageración, un año sólo es una forma de medir el tiempo, no un premio ni nada parecido.
Y reitero lo dicho en el anterior artículo, espero poder seguir escribiendo como mínimo con el mismo ritmo, es decir, cuando tenga tiempo después de leer todas las bitácoras que leo, escribir en el foro de MangaLine, actualizar Cinema Friki y A Cova do Dragón Negro, hacer traducciones para Google y Mozilla y cualquier otra chorrada que me encuentre por la red. Y ahora además hay que sumarle lo del curro. Creo que no estoy preparado mi tiempo no está preparado para aguantar el ritmo de escribir en una bitácora.
La verdad es que no se me ocurren muchas cosas que escribir (o se me ocurren tantas que no sé cómo decirlas)
Esto es lo que escribía hace un año desde la habitación 218 de la residencia Sabinki, en Varsovia. Y aquí la genealogía de mi bitácora (el servicio ha excedido su ancho de banda, pondré enlace cuando se haya recuperado).
Dar las gracias a todos los lectores que han dejado constancia de su paso con un comentario, espero que lo que escriba siga siendo de vuestro interés. Por cierto, que no escriba ya sabéis que no es porque no tenga temas. Estos son los temas que "pronto" escribiré: Un final "made in" Hollywood, Trigun, Tanguy, La espada del inmortal, Republic of Rome, La calle del amor y alguno más.
Dar las gracias por la nueva decoración a Haplos por el nuevo logo y a sensei Inoue por una nueva imagen de su obra maestra Vagabond.
Hoy me siento especialmente creativo, que en mi caso es más "chapuzero". Así que he diseñado un nuevo logo para la bitácora y he includo de fondo de la misma algunas viñetas de Vagabond, de Inoue. Pero como no me podía salir nada bien he perdido el color de fondo de la columna secundaria. Seguiré luchando.
Anunciar también que mi bitácora se encuentra ahora bajo el copyleft de Creative Commons, en concreto Reconocimiento No Comercial Compartir Igual 2.1 España por lo que todo lo que aquí escriba podrá ser copiado, distribuido o comunicado públicamente así como hacer obras derivadas, siempre que se cumplan las condiciones de reconocer y citar mi autoría, no utilizarlo para fines comerciales y compartirlo bajo la misma licencia.
Todas estas condiciones son negociables con el menda y están ampliadas y claramente explicadas aquí.
"Dous anos despois sigo coma mestre no pobo da Nada (...) Este ano preferín empezar as clases contándolhes un conto.
-Hoxe non imos nin ler nin escribir. Falaremos, dialogaremos, como fan os vosos avós cando se sentan baixo á arbore. Vou facervos unha pregunta a xeito de adivinha. Pensade ben antes de responder. Que credes que é para vós o peor do mundo? É dicir, o que provoca as desgrazas, destrúe á xente e converte aos homes en agresivos e perigosos (...)
-No, a morte é a fin natural de calquera vida. Cando ela chega, nós marchamos. E se seguimos aquí é porque ela aínda non chegou. A morte non é algo malo nin bon. É o que é, e mais nada. A morte dun ser querido é intolerável, mas non é o peor do mundo aínda que non poidamos evitala.
-A enfermidade pode ser terrível e provocar un sufrimento insoportável, mas tamén pode curarse. A medicina e a ciencia non deixan de progresar.
-Si, mas non é unha fatalidade. (...) Poden facerse moitas cousas contra a fame. No noso povo hai sequía. Mas tamén sabemos que os países ricos envían á capital milho e arroz, e a nós esa axuda non nos chega. A fame é algo horrível e intolerável, mas ten solución.
-Non é dabondo; podemos odiar sen necesidade de desencadear unha guerra. Non todos os soldados odian ao inimigo. O odio é un sentimento malo, a miúdo fai dano, é a outra vertente do amor.
-Si, o peor do mundo autoriza a escravitude, forma parte dela. Como vos dixen hai tempo, xa non existe, foi abolida no mundo aínda que subsiste doutra forma. Lembrádesvos da fábrica de zapatos?
-O peor do mundo non é a morte, nin a enfermidade, nin o medo, senón a ignorancia. (...) A ignorancia é a nai de todos os males. (...) A ignorancia a miúdo vai acompanhada de arrogancia e fanatismo...
-A arrogancia é a insolencia, a pretensión e o desprezo. Arrogante é quen esixe, con forza e insistencia, algo que non lhe corresponde, que non lhe pertence. É propria dos ignorantes que cren sabelo todo. Non duvidan senón que afirman con firmeza calquera cousa, son fanáticos, é dicir, xente que non acepta mais ideas que as deles...
-A ignorancia é a que frea o conhecemento, impide o desenvolvemento da curiosidade, afasta aos homes, crea fronteiras e provoca catástrofes, como a guerra, as matanzas, o racismo.
-Eu creo que o peor do mundo é non ocuparse da xente, non ir velos, non falar con eles nin axudalos..., deixalos sós, coma o noso povo ao que ninguén quere vir.
"Dous anos despois sigo coma mestre no pobo da Nada (...) Este ano preferín empezar as clases contándolhes un conto.
-Hoxe non imos nin ler nin escribir. Falaremos, dialogaremos, como fan os vosos avós cando se sentan baixo á arbore. Vou facervos unha pregunta a xeito de adivinha. Pensade ben antes de responder. Que credes que é para vós o peor do mundo? É dicir, o que provoca as desgrazas, destrúe á xente e converte aos homes en agresivos e perigosos (...)
-No, a morte é a fin natural de calquera vida. Cando ela chega, nós marchamos. E se seguimos aquí é porque ela aínda non chegou. A morte non é algo malo nin bon. É o que é, e mais nada. A morte dun ser querido é intolerável, mas non é o peor do mundo aínda que non poidamos evitala.
-A enfermidade pode ser terrível e provocar un sufrimento insoportável, mas tamén pode curarse. A medicina e a ciencia non deixan de progresar.
-Si, mas non é unha fatalidade. (...) Poden facerse moitas cousas contra a fame. No noso povo hai sequía. Mas tamén sabemos que os países ricos envían á capital milho e arroz, e a nós esa axuda non nos chega. A fame é algo horrível e intolerável, mas ten solución.
-Non é dabondo; podemos odiar sen necesidade de desencadear unha guerra. Non todos os soldados odian ao inimigo. O odio é un sentimento malo, a miúdo fai dano, é a outra vertente do amor.
-Si, o peor do mundo autoriza a escravitude, forma parte dela. Como vos dixen hai tempo, xa non existe, foi abolida no mundo aínda que subsiste doutra forma. Lembrádesvos da fábrica de zapatos?
-O peor do mundo non é a morte, nin a enfermidade, nin o medo, senón a ignorancia. (...) A ignorancia é a nai de todos os males. (...) A ignorancia a miúdo vai acompanhada de arrogancia e fanatismo...
-A arrogancia é a insolencia, a pretensión e o desprezo. Arrogante é quen esixe, con forza e insistencia, algo que non lhe corresponde, que non lhe pertence. É propria dos ignorantes que cren sabelo todo. Non duvidan senón que afirman con firmeza calquera cousa, son fanáticos, é dicir, xente que non acepta mais ideas que as deles...
-A ignorancia é a que frea o conhecemento, impide o desenvolvemento da curiosidade, afasta aos homes, crea fronteiras e provoca catástrofes, como a guerra, as matanzas, o racismo.
-Eu creo que o peor do mundo é non ocuparse da xente, non ir velos, non falar con eles nin axudalos..., deixalos sós, coma o noso povo ao que ninguén quere vir.